Մի դեպք Ֆորդի կյանքից

Մի անգամ միլիարդատեր եղած ժամանակ Հենրի Ֆորդը գործերով ժամանում է Անգլիա: Օդանավակայանի տեղեկատվական ծառայությունում նա հետաքրքրվում է,թե որտեղ է գտնվում քաղաքի ամենաէժան հյուրանոցը: Աշխատակիցը նայում է նրա վրա,վերջինիս հայտնի էր,թե ով է իր դիմաց կանգնած: Ամբողջ աշխարհի թերթերը հաճախ էին գրում Ֆորդի մասին: Եվ ահա այս բազմաթիվ միլիոնների երջանիկ տերը կանգնած է այստեղ մի բաճկոն հագին,որն իրենից ավելի մեծ տեսք ունի, և հարցնում է էժանագին հյուրանոցի մասին: Աշախատակիցը անվստահ հարցրեց.
-Եթե ես չեմ սխալվում,Դուք պարոն Հենրի Ֆորդն եք?
-Այո,-պատասխանեց Ֆորդը:
Աշխատակիցը զարմանում է.
-Ես հետևում եմ նորություններին,և գիտեմ,որ Ձեր որդին,որևէ քաղաք այցելելիս,միշտ իջևանում է լավագույն հյուրանոցներում և միշտ հրաշալի է հագնված: Իսկ Դուք հարցնում եք ամենաէժան հյուրանոցի տեղը և կրում եք մի վերարկու,որը,կարծես թե,Ձեզանից տարիքով մեծ է: Միթե Դուք գումար եք տնտեսում?
Ֆորդը նայեց աշխատակցի դեմքին,մի պահ ժպտաց և հանգիստ պատասխանեց.
-Իմ ինչին է հարկավոր իջևանել թանկարժեք հյուրանոցում? Որտեղ էլ ես ցանկանամ գիշերել,ես`Հենրի Ֆորդն եմ: Էժանագույն հյուրանոցում էլ ես ,միևնույնն է, Հենրի Ֆորդն եմ,ոչ-մի տարբերություն չկա: Որդիս դեռ երիտասարդ և տակավին անփորձ է,նա վախենում է,թե ինչ կմտածեն մարդիկ,եթե նա մնա էժանանանոց հյուրանոցում: Իսկ այս բաճկոնը`այո,այն կրել է իմ հայրը,սակայն դա ամենևին նշանակություն չունի: Ինձ հարկավոր չեն նոր շորեր: Ես Հենրի Ֆորդն եմ,ինչ էլ կրեմ,ամենուր և միշտ ես Հենրի Ֆորդն եմ: Իսկ մնացածը կարևոր չէ:

Մանկության նոթատետրը թերթելիս…

Հունիսի 1-ը երեխաների օրն է: Սիրում եմ նայել երեխաներին,դիտել ,հետևել ,ուսումնասիրել: Մեկ-մեկ պատահում է գնում եմ մեր տանը հարակից այգին նստում եմ իմ սիրած նստարանին,որից հրաշալի տեսարան է բացվում դեպի երեխաների խաղահրապարակը: Սովորաբար փոքրիկ տղաները վազվզում են, հրմշտում են իրար,մինչդեռ աղջիկները միմյանց ականջի փսփսում և ծիծաղում են տղաների վրա: Հատկապես ուշագրավ է այն հանգամանքը,երբ տղան հրմշտում է,կամ փորձում է նեղացնել աղջկան,դրանով իսկ ցուցադրելով իր ոչ այնքան անտարբեր վերաբերմունքը այդ աղջկա հանդեպ:
Երբեմն դիտելով այս երեխաներին,փակում եմ մի պահ աչքերս և մտքով թերթում եմ մանկությանս նոթատետրը,որի ամեն մի էջում մի հուշ,հիշողություն կամ դեպք է գրանցված…
Ակտիվ,աշխույժ երեխա չեմ եղել այլ, հանգիստ,լսող և ուրբաթախոս: