Աստծո զանգը

Մի անգամ շաբաթ օրը տուն գնալուց առաջ եկեղեցու հովվապետը որոշեց զանգահարել իր կնոջը: Ժամը 10 էր արդեն,սակայն կինը չէր վերցնում հեռախոսը: Երկար սպասեց եկեղեցու սպասավորը,սակայն կինը չմոտեցավ հեռախոսին: Որոշ ժամանակ անց նա կրկին հավաքեց տան համարը,և կինն անմիջապես պատասխանեց: Հոգևորականը հարցրեց,թե ինչու կինը չէր պատասխանում,երբ նա զանգահարում էր առաջին անգամ,սակայն կինը պատասխանեց,որ ոչ-մի զանգ էլ չի եղել դրանից առաջ:
Հովվապետն արդեն մոռացել էր այս դեպքի մասին,երբ երկուշաբթի եկեղում գտնվող իր սենյակում չհնչեր հեռախոսազանգ: Զանգող տղամարդը խոսում էր շաբաթ օրը այդ համարից իրեն կատարած ինչ-որ հեռախոսազանգի մասին: Հովվապետը երկար ժամանկ չէր հասկանում,թե ինչի մասին է խոսքը:

Հետո տղամարդն ասաց.
-Հեռախոսը զանգում և զանգում էր,սակայն ես չէի պատասխանում:
Հովվապետը,հիշելով իր հետ պատահած դեպքի մասին,ներողություն խնդրեց իր պատճառած անհանգստության համար,բացատրելով,որ ցանկացել է տուն զանգել,սակայն,սխալ համար է հավաքել:
Հետո զանգահարող տղամարդն ասաց.
-Թույլ տվեք ինձ ասել,թե ինչ է պատահել այն ժամանակ: Հասկանում եք,շաբաթ երեկոյան ես պատրաստվում էի ինքնասպանություն գործել: Մտածացս իրագործելուց առաջ,ես դիմեցի Աստծուն,ասելով,եթե նա կա,եթե նա լսում է ինձ և չի ցանկանում,որ ես ինքնասպան լինեմ,թող մի նշան ուղարկի ինձ: Հենց այդ պահին հեռախոսս զանգեց: Ես մոտեցա և էկրանի վրա տեսա .”Ամենակարող Աստված”(Almighty God): Ես նայում էի զանգող հեռախոսին և չէի համարձակվում բարձրացնել խոսափողը:
Եկեղեցին,որին ծառայում էր հովվապետը,կոչվում էր Ամենակարող Աստծո Կացարան(Almighty God Tabernacle):

Կարդացեք նաև`

Լեգենդ բրահմանի,կովի և Կարմայի օրենքի մասին

Ինչպես Էյնշտեյնն ապացուցեց Աստծո գոյությունը…

Լեգենդ երկու գայլերի մասին

Լեգենդ Արդար Կայսրի մասին

Առակ ծերուկի,տղայի և ավանակի մասին

Եզոպոս

Կատարելությունը որոնելիս…

Ինչպես Էյնշտեյնն ապացուցեց Աստծո գոյությունը…

Մի խելացի պրոֆեսոր մի օր համալսարանում մի հարց տվեց իր ուսանողներին.

-Այն ամենն ինչ գոյություն ունի Աստծո կողմից է ստեղծված?

Մի ուսանող խիզախորեն պատասխանեց.

-Այո,ամեն ինչ Աստված է ստեղծել:

-Միթե այն ամենն,ինչ կա աշխարհում Աստված է ստեղծել?

-Այո,պարոն,-պատասխանեց ուսանողը:

Այնուհետև պրոֆեսորը հարցրեց.

-Եթե Աստված ամեն ինչն է ստեղծել,ապա նա ստեղծել է նաև Չարիքը,քանզի այն գոյություն ունի: Համաձայն այն սկզբունքի,որ մեր արարքները սահմանում են մեր ով լինելը,ապա Աստված Չարիքն է:

Գլուխ տանսյոթերորդ կամ Ամերիկացի երգիծաբանը

(սկիզբն այստեղ)
Մի երեկո իմ սրահ եկավ Մարկ Տվենը`հայտնի գրող և երգիծաբան,ով ինձ շատ լուրջ և խիստ անձնավորություն թվաց: Խոստովանեմ,այդ ժամանակ ես քիչ գիտեի Տվենի մասին ու չէի տեսել նրա նկարները թերթերում,ուստի նրան վերաբերվեցի սովորական հաճախորդի նման: Երբ, օգտագործելով իմ համակարգը ես սկսեցի պարզել կարևոր տարեթվերն ու իրադարձությունները,նա մի ակնթարթ կանգ առավ,ստուգեց իմ հիշատակած տարեթվերը,իսկ հետո խնդրեց ինձ բացատրել իրեն իմ մեթոդի մասին.

Մարկ Տվեն .1890թ

–Ես ընդունում եմ,որ անցյալը կարող է հետքեր թողնել ձեռքի վրա,-ասաց նա,-Կարելի է պարզել բնավորության ամենաթաքնված գծերը ձեռքի միջոցով:Բայց ինչպես եք կարող դուք որոշել ապագան?Ես հիրավի չեմ հասկանում:

Ես ստիպված էի բացատրել նրան,որ մեր ենթագիտակցության մեջ ուղեղը վաղօրոք կարող է իմանալ ապագա ջանքերի,գործողությունների և հնարավոր անհաջողությունների մասին,որ Աստված աշհարում ամեն ինչ չի թողել կույր պատահականության վրա,որ մեր ամեն մի անհաջողություն անհրաժեշտ է զարգացման համար: Սակայն,գիտակցելով,որ իմ խոսքերի չեն համոզում հումորիստին,ես անցա ժառանգականության թեմաների,և ցույց տվեցի նրան մի քանի նկարներ իմ հավաքածուից:

Ես նրան ցույց տվեցի մոր և նրա հինգ դուստրերի ձեռքերի նկարները:Այնուհետև ես հրավիրեցի նրա ուշադրությունը այն փաստին,որ դստրերից մեկի աջ ձեռքի գծերը ամբողջովին նման  էին մոր աջի վրա եղած գծերին: Այս դեպքում մենք կարող ենք նաև գիտականորեն ապացուցել,որ աղջկա կյանքի ամեն մի գործողություն կլինի կլինի նրա մոր գործողությունների կրկնությունը:

Հատկանշական է,որ աղջիկն ունեցել է նմանատիպ հիվանդություններ,ինչ մայրը:Աղջիկը ամուսնացել է նույն տարիքում,ունեցել է հինգ երեխա,հետո այրիացել է `կրկնելով մոր ճակատագիրը:Այստեղից կարելի է հեռուն գնացող հետևություններ անել:Իմանալով մոր կյանքի իրադարձությունները և տեսնելով նմանատիպ գծեր դստեր ձեռքի վրա` փորձառու պալմիստը կարող է գուշակել իրադարձությունները,որոնք կպատահեն դստեր կյանքում:Իմ պատմությունն այնքան հետաքրքրեց Տվենին,որ նա մի քանի գրառում կատարեց նոթատետրում,և սկսեց խոշորացույցով ուսումնասիրել մոր և դստեր մատնահետքերը:Մենք հայտնաբերեցինք,որ նույնիսկ նրանց մատների շրջանաձ գծերն են համընկնում:

Հեռանալից Տվենը ,ինչպես միշտ, կատակեց.

-Գիտեք ինչն է ամենածիծաղելին այս իրադրությունում?Չնայած ես սեփական հիմարությամբ մեծ գումար կորցրեցի,դուք ինձ պատմության միտք տվեցիք:Պատմություն,որ ինձ կվերադարձնի այդ գումարը:

Մի քանի տարի անց նա հրատարակեց «Պարզամիտ Վիլսոնը»`պատմություն բթամատի մատնահետքի հետ կապված:Այն մեծ հաջողություն ունեցավ:

Հեռանալուց առաջ ես խնդրեցի նրան գրառում թողնել հուշամատյանում:Այդ գրառումը հետո ծիծաղեցնում էր բազմաթիվ մարդկանց:

“Կեյրոն վիրավորական ճշտությամբ նկարագրեց իմ բնավորությունը:Ես այժմ չեմ կարող ընդունել նրա խոսքերի ճշմարտացիությունը,բայց մի օր  դա կանեմ ”

Տվենի աջը

Կիսվել

(շարունակելի)